OPINIE i DYSKUSJE
Dodaj opinię, podyskutuj o książce - zaloguj się!Sortuj:
228
172
atoskaaaaa
02.04.2024
9 / 10
Na półkach:
Ciekawe nawiązania, zabawa książki w książce i śmianie się z wiktoriańskich powieści. Intrygująca bo obok tych żartów jest dużo polemiki z dziełami sztuki ale tez socjalizm i przede wszystkim feminizm. Podoba mi się ze jeśli historia jest o belki która zyskuje niezależność to ze całość nie kończy się stwierdzeniem archiego żyliśmy długo i szczęśliwie mimo ze chciałem ją wychorzystac koedy miała umysł 5 letniego dziecka tylko ze jednak kończy się ostatnim słowem Belli aka Victorii.
Ciekawe nawiązania, zabawa książki w książce i śmianie się z wiktoriańskich powieści. Intrygująca bo obok tych żartów jest dużo polemiki z dziełami sztuki ale tez socjalizm i przede wszystkim feminizm. Podoba mi się ze jeśli historia jest o belki która zyskuje niezależność to ze całość nie kończy się stwierdzeniem archiego żyliśmy długo i szczęśliwie mimo ze chciałem ją...
więcej Pokaż mimo to
Popieram 1
833
107
Kurpianeczka
30.03.2024
7 / 10
Na półkach:
,
Świetna historia, którą genialnie wykorzystano w filmie i gorzej w oryginale.
Świetna historia, którą genialnie wykorzystano w filmie i gorzej w oryginale.
Pokaż mimo to
Popieram 2
2055
1991
wCzepkuUrodzona
30.03.2024
7 / 10
Na półkach:
,
,
,
Książka "Biedne istoty" Alasdair Gray zabiera nas do XIX wiecznego Glasgow.
Szalony dr Godwin Baxter wykorzystuje naukę, by pokonać śmierć i przywrócić do życia ciało młodej kobiety(która była w ciąży),która popełniła samobójstwo i utonęła w rzece. Przy okazji przeszczepia mózg małego dziecka (jej córeczki) i musi uczyć ją życia od nowa. Nazywa ją Bella, która chłonie rzeczywistość bez ograniczeń. Nie zna wstydu. Kieruje nią ciekawość i instynkt. Seks ją fascynuje. Oczywiście popełnia błędy, ale dając sobie prawo do pójścia własną drogą. Bella odkrywa siebie i staje się coraz bardziej świadomą osobą. Ustanawia własną hierarchię wartości i zaczyna mieć własne zdanie na każdy temat, nie widząc potrzeby podporządkowywania się komukolwiek innemu.
To opowieść o kobiecie, która wyłamuje się z ram narzuconych przez jej kulturę i pozycję, ale to także hymn na cześć ludzkiego prawa do wolności, do życia w zgodzie z samym sobą.
Teraz mogę obejrzeć film i porównać.
Książka "Biedne istoty" Alasdair Gray zabiera nas do XIX wiecznego Glasgow.
Szalony dr Godwin Baxter wykorzystuje naukę, by pokonać śmierć i przywrócić do życia ciało młodej kobiety(która była w ciąży),która popełniła samobójstwo i utonęła w rzece. Przy okazji przeszczepia mózg małego dziecka (jej córeczki) i musi uczyć ją życia od nowa. Nazywa ją Bella, która chłonie...
więcej Pokaż mimo to
Popieram 166
91
83
anna_polonistka
28.03.2024
8 / 10
Na półkach:
🧠 "Biedne istoty" Alasdaira Graya to powieść pochłaniająca psychodelicznym frenetyzmem, w której zachowawczość wiktoriańskiej tradycji stoi w kontrze wobec społecznej swobody. Dość oryginalna w formie, bo składająca się z kilku narracji, stawia przed Czytelnikiem różne spojrzenia na te same wydarzenia, prowokując pytania o to, które obrazy są prawdą, a które efektem sprytu autokreacji. W centrum sceny stoi Bella, której mózg został ożywiony po udanej próbie samobójczej. Czytelne nawiązanie do Frankensteina, ale też do innych motywów literacko-kulturowych, jest tworzywem, z którego Autor swobodnie czerpie, bawiąc się symboliką i skojarzeniami, dowolnie miksując ich proporcje, w zależności od potrzeb. Główny wątek opiera się na upiornym procesie kreacji - otóż Bella, stając się narzędziem w rękach Godwina Baxtera, mając ciało kobiety z umysłem niemowlaka, dojrzewa i poznaje świat. Demiurgiczny aspekt tej prozy zostaje wydobyty na powierzchnię - chodzi bowiem nie tylko o oczywisty akt tworzenia Belli, ale też o sposób, w jakim ten proces został literacko potraktowany przez Alsdaira, który budując historię, finezyjnie nagina formę, motywy i język. 🧠 Umysł Belli jest tabulą rasą, a odkrywane przez nią z ciekawością elementy świata zapisują tę pustą kartę. Odkryciom towarzyszą niedowierzanie, zaskoczenie, ale też prostolinijność dziecięcej niezgody na niesprawiedliwości. Utopijna wizja świata, do której dąży Bella, cechuje się naiwnością, ale jednocześnie uporem działania. Autor stworzył bohaterkę zaskakującą, wymykającą się nakazom, odważną w wyrażaniu siebie. "Biedne istoty" są literackim żartem, prowokacją, ukrywającą między literami pytania o społeczeństwo, systemy polityczne, moralność, feminizm i prawo do autonomii. Pozostawi Czytelnika z uczuciem braku pewności co do tego, co tu się tak naprawdę stało, i który z narratorów mówi prawdę.
🧠 "Biedne istoty" Alasdaira Graya to powieść pochłaniająca psychodelicznym frenetyzmem, w której zachowawczość wiktoriańskiej tradycji stoi w kontrze wobec społecznej swobody. Dość oryginalna w formie, bo składająca się z kilku narracji, stawia przed Czytelnikiem różne spojrzenia na te same wydarzenia, prowokując pytania o to, które obrazy są prawdą, a które efektem sprytu...
więcej Pokaż mimo to
Popieram 4
20
15
Gustaf
26.03.2024
5 / 10
Na półkach:
𝑊𝑒𝑟𝑠𝑗𝑎 𝑑𝑙𝑎 𝑧𝑤𝑦𝑘𝑙𝑎𝑘𝑜́𝑤:
Chciałem przeczytać przed obejrzeniem filmu. No i przeczytałem. Zainteresował mnie koncept - oto bowiem mamy historie o potworze Frankensteina, ale opowiedziana raz jeszcze, inaczej.
Byłem zaintrygowany i pełen zapału.
Przez cały czas towarzyszyło mi dziwne uczucie. Że nie wszystko tutaj rozumiem, że historia musi mieć jakieś drugie dno, że wystarczy zeskrobać zewnętrzną warstwę fabuły, żeby odkryć prawdziwe znacznie opowieści.
Czy to zabawa stylem? Czy żart z konwencji? Czy może pokaz warsztatu autorki. No bo niby czemu ma służyć kobieta pisząca Szekspirem? Niestety albo jestem pozbawiony odpowiedniej wrażliwości, albo braki w mojej wiedzy o literaturze nie pozwalają mi w pełni docenić wszystkich aspektów lektury. Albo prozaicznie - książka jest po prostu średnia. Poza tym całość jest przesycona natrętnymi złotymi myślami, na podobieństwo prozy Paulo Coelho.
To szkatułkowa opowieść - historia życia i śmierci (kolejność przypadkowa) Belli - młodej, pięknej kobiety i jej odkrywania świata na nowo. Fabułę można zawrzeć w kilku zdaniach, więc tym bardziej jestem ciekaw ekranizacji. Lekko średnia, wręcz nudnawa.
Tytułowe 𝑏𝑖𝑒𝑑𝑛𝑒 𝑖𝑠𝑡𝑜𝑡𝑦 to chyba wszyscy co tę książkę przeczytali, ze mną włącznie.
𝑊𝑒𝑟𝑠𝑗𝑎 𝑑𝑙𝑎 𝑢𝑑𝑢𝑐ℎ𝑜𝑤𝑖𝑜𝑛𝑦𝑐ℎ:
W warstwie dosłownej to fantastyczna podróż poprzez XIX wieczny świat, zaś w przenośni, to alegoryczna podróż w głąb ludzkiego umysłu. Obraz kształtowania poglądów w wyniku zbierania doświadczeń i ocierania się o inne umysły. Wszystko to skąpane w dziewiętnastowiecznej filozofii, dominacji kultury anglosaskiej, podpartej ówczesnymi teoriami naukowymi. Ciekawy obraz patriarchalnego społeczeństwa sprzed ponad wieku, kalejdoskop słusznie wymarłych poglądów na temat kobiet, ich seksualności, praw i roli społecznej. W tle rewolucja przemysłowa i bezlitosny kapitalizm. Fantastyczny pokaz erudycji, popis znajomości kanonu literatury brytyjskiej, istna uczta dla umysłu. Uzmysławia jak bardzo nasze społeczeństwo ewoluowało w ciągu kilku pokoleń.
Tytułowe 𝑏𝑖𝑒𝑑𝑛𝑒 𝑖𝑠𝑡𝑜𝑡𝑦 to zdecydowanie wszyscy, którzy na tej książce się nie poznali.
𝑊𝑒𝑟𝑠𝑗𝑎 𝑑𝑙𝑎 𝑧𝑤𝑦𝑘𝑙𝑎𝑘𝑜́𝑤:
Chciałem przeczytać przed obejrzeniem filmu. No i przeczytałem. Zainteresował mnie koncept - oto bowiem mamy historie o potworze Frankensteina, ale opowiedziana raz jeszcze, inaczej.
Byłem zaintrygowany i pełen zapału.
Przez cały czas towarzyszyło mi dziwne uczucie. Że nie wszystko tutaj rozumiem, że historia musi mieć jakieś drugie dno, że...
więcejOznaczone jako spoiler Pokaż mimo to
Popieram 2
222
33
polartariatpenguin
25.03.2024
Na półkach:
,
,
Sięgnąłem z ciekawości po zachwycie filmem, który to wykorzystał wątki z książki z ogromnym wyczuciem, przez co postaci oryginału niestety wypadają na jego tle dość blado -mniej przekonująco i sympatycznie. Warto jednak sięgnąć dla samego zakończenia, które rzuca interesujący cień na odbiór tej lektury.
Sięgnąłem z ciekawości po zachwycie filmem, który to wykorzystał wątki z książki z ogromnym wyczuciem, przez co postaci oryginału niestety wypadają na jego tle dość blado -mniej przekonująco i sympatycznie. Warto jednak sięgnąć dla samego zakończenia, które rzuca interesujący cień na odbiór tej lektury.
Pokaż mimo to
Popieram 2
41
12
Wszemiła
25.03.2024
5 / 10
Na półkach:
Na wskroś feministyczna, podbita socjalizmem, posiadająca zacny humor. Zaskakujące zakończenie!
Na wskroś feministyczna, podbita socjalizmem, posiadająca zacny humor. Zaskakujące zakończenie!
Pokaż mimo to
Popieram 2
266
113
madziak006
24.03.2024
8 / 10
Na półkach:
BIEDNE ISTOTY (o filmie i książce)
Film obdarł książkę z pewnej otoczki, niektórych wątków i pozmieniał fabułę (czasami na +, a czasami na -). Za to obdarzył odbiorcę pięknymi kadrami i niesamowitą grą aktorską 😍
Biedne Istoty osadzone są w epoce wiktoriańskiej, a przez to naznaczone jej literackim nalotem. Tak naprawdę ktoś mógłby powiedzieć, że jest to historia żeńskiego Frankensteina i szalonegk doktora. Powieść ta wybiega jednak poza te ramy 🖼️📚
Ja dostrzegam w Biednych Istotach przede wszystkim los kobiet - pozamykanych w konwenansach i swoich ciałach, które nie mogą (w przeciwieństwie do mężczyzn) mieć pociągu seksualnego i których infantylizacja przez otoczenie sprawia, że są sekusualizowane. Liczy się jedynie ich uroda i chęć jej zdobycia, ale gdy kobieta sama chce ją wykorzystać, to uznawazne jest to za karygodne.
Biedne Istoty wyprzedziły swoje czasy i nadal (niestety) są bardzo aktutalne. Książka jest złożona - składa się z różnych perspektyw, rycin, szkiców, listów. A przez to jest niezwykle ciekawa 💚
Nie wiem, czy film spodobałby mi się tak bardzo bez przeczytania książki. To ona dogłębniej daje nam poznać Bellę i wszystkie jej związki. Chociaż sam film był na świetnym poziomie. Jednego jestem pewna - zarówno film, jak i książkę analizować można z różnych stron i doszukiwać się kolejnych ukrytych sensów 📖
BIEDNE ISTOTY (o filmie i książce)
Film obdarł książkę z pewnej otoczki, niektórych wątków i pozmieniał fabułę (czasami na +, a czasami na -). Za to obdarzył odbiorcę pięknymi kadrami i niesamowitą grą aktorską 😍
Biedne Istoty osadzone są w epoce wiktoriańskiej, a przez to naznaczone jej literackim nalotem. Tak naprawdę ktoś mógłby powiedzieć, że jest to historia...
więcej Pokaż mimo to
Popieram 0
922
504
Agatonik
24.03.2024
9 / 10
Na półkach:
Jestem absolutnie oczarowana i zachwycona tą książką. Nie dziwię się teraz, że Yorgos Lanthimos na jej podstawie nakręcił tak wspaniały i mądry film - ale tylko jedną z wersji tej historii. Bo w książce mamy różne opowieści, przedstawione z punktu widzenia kilku postaci. I to czyni lekturę jeszcze bardziej złożoną, fascynującą i zachęcającą do refleksji i dyskusji. A jest o czym rozmawiać. O pozycji kobiet, jak spostrzegana i tępiona w społeczeństwie jest ich seksualność, o odkrywaniu swojej tożsamości i miejsca w świecie, o przeciwstawianiu się męskim oczekiwaniom a spełnianiu własnych potrzeb, marzeń, ambicji.
Bardzo ciekawie przedstawione jest dojrzewanie Belli – od naiwności dziecka, z jego nieograniczoną ciekawością świata, potem poprzez „męskie nauki”, które oczywiście objaśniają jej świat, aż do własnych doświadczeń, kiedy to zdobywa swój własny, niezależny obraz rzeczywistości i nie pozwala już go sobie odebrać. Nie brakuje też w książce rozważań społecznych i politycznych – na temat ubóstwa, brytyjskiego kolonializmu, zacofania, braku dostępu do edukacji. Wyśmiewa epokę wiktoriańską, ośmiesza konserwatywnych mężczyzn, którzy chcą mieć władzę nad kobietami i przeciwstawia się z całą mocą archaicznej roli kobiety w społeczeństwie.
Tak, to literatura i feministyczna i cudownie „lewacka”. Na dodatek nie pozbawiona humoru, ciekawie skonstruowana, napisana potoczystym, zróżnicowanym językiem i niestety nadal aktualna.
Jestem absolutnie oczarowana i zachwycona tą książką. Nie dziwię się teraz, że Yorgos Lanthimos na jej podstawie nakręcił tak wspaniały i mądry film - ale tylko jedną z wersji tej historii. Bo w książce mamy różne opowieści, przedstawione z punktu widzenia kilku postaci. I to czyni lekturę jeszcze bardziej złożoną, fascynującą i zachęcającą do refleksji i dyskusji. A jest o...
więcej Pokaż mimo to
Popieram 13
374
114
Carla
22.03.2024
7 / 10
Na półkach:
,
,
Nikogo nie zaskoczę stwierdzeniem, że po książkę sięgnęłam po obejrzeniu dzieła Lánthimosa. Film zdobył 4 Oscary i podbił kina na całym świecie. Krytycy w recenzjach piszą o manifeście feministycznym, porównywanym często do filmu Barbie.
Jako istota ciekawska stwierdziłam, że chcę dowiedzieć się czy są różnice między pierwowzorem literackim a dziełem wyświetlanym na ekranach. I owszem, czytelnik znajdzie dla siebie dodatkowe smaczki.
Biedne Istoty to książka, która jest swego rodzaju wariacją na temat Frankensteina i faktycznie, tak jak film Lánthimosa, jest komentarzem społecznym i politycznym. Bardzo podoba mi się zabieg w drugiej części książki, który oddaje głos Belli i opisuje jej dalsze losy. To sprawia, że książka ma nawet mocniejszy wydźwięk.
Co ciekawe, mimo samej fabuły, która jest zdecydowanie fantastyczna (w końcu mówimy o ożywieniu człowieka),mam wrażenie, że to film bardziej puszcza wodze fantazji niż literacki pierwowzór. Może to rozczarować niektórych widzów i czytelników. Również forma, oparta na listach, sprawia, że możemy mieć odczucie „wolniejszej” fabuły podczas lektury.
Nie chcę osądzać czy książka jest lepsza od filmu. Jest po prostu inna. I bardzo ją polecam ponieważ ja pochłonęłam ją w przeciągu 3 wieczorów. Biedne Istoty, poza byciem prześmiewczą wersją opowieści wiktoriańskiej, są celnym komentarzem i po prostu przyjemnie napisaną lekturą
Nikogo nie zaskoczę stwierdzeniem, że po książkę sięgnęłam po obejrzeniu dzieła Lánthimosa. Film zdobył 4 Oscary i podbił kina na całym świecie. Krytycy w recenzjach piszą o manifeście feministycznym, porównywanym często do filmu Barbie.
Jako istota ciekawska stwierdziłam, że chcę dowiedzieć się czy są różnice między pierwowzorem literackim a dziełem wyświetlanym na...
więcej Pokaż mimo to
Popieram 2
